نادی نیوز – صادق شاهیان نطنزی: اهمیت جایگاه روابط‌عمومی در رویدادهای تقویمی همچون «هفته روابط‌عمومی» با واژگانی همچون «روابط‌عمومی بازوی قدرتمند سازمان»، «روابط‌عمومی آئینه است و هرچه شفاف‌تر بهتر»، «روابط‌عمومی نه تبلیغات سیاسی است، نه تبلیغات تجاری»، «روابط‌عمومی کلید ارتباط سازمان‌ها با کارکنان، مخاطبان، رسانه‌ها»، «سخنگوی مخاطبان و سازمان» و غیره پررنگ می‌شود و گاهی به‌صورت گذرا در نشست‌هایی به آن‌ها اشاره می‌شود، اما در واقعیت کجای قصه هستیم؟ آیا در شرایط حال کشور این عملکرد برای رفع تکلیف، گزارش گذرا داخلی سازمان است یا اصلا با شرایط کنونی «رضایت‌بخش» است؟
این مرقومه خطاب به روابط‌عمومی فرمانداری پاکدشت است که می‌توان گفت دیگر روابط‌عمومی‌ها نیز می‌توانند توجه داشته باشند.
باید گفت و نوشت که هدف، نقشه راه و اندیشه اطلاع‌رسانی اخبار حال حاضر (دولت جدید) هیچ تغییری با گذشته نداشته و شاهدیم که بیشتر زمان پرارزش نگارنده بر روی این است که «با حضور فلان مسئول و مسئول‌های برگزار شد» و عکس‌های مسئولان مختلف آن نشست و برنامه، در بیشتر انعکاس‌ها قرار دارد. تفصیلی‌تر اینکه: در خبر، غالباً شاهد «نقش»، «اهمیت» فلان و ضرورت فلان و بهمان هستیم درحالی‌که چندین سال است این موارد را شاهد بوده‌ایم و متأسفانه ما که خود یک مخاطب هستیم خسته و رانده شده‌ایم و مردم و مخاطبان دیگر را هم که نگوییم با این نوع اطلاع‌رسانی چه واکنشی دارند.
مدیریت روابط‌عمومی، ما که خود یک مخاطب هستیم انتظار داریم بدانیم در جلسه امروز «کارگروه ستاد تسهیل و رفع موانع تولید شهرستان و بازدید میدانی آن»، چه خروجی حاصل شده؟ اینکه در خبر قید می‌شود: «قول داده شده مشکلات واحدهای تولیدی حل می‌شود» چه توفیقی دارد؟ درحالی‌که مردم و مخاطب باید بدانند مشکلات واحدهای تولیدی چیست؟ و برای آن چه راهکاری تعیین شده؟ منِ مسئول که صبح، ظهر، عصر و شب، میزخدمت و حتی در نمازجمعه در حال تلاش هستم چه راهکارهایی را برای مشکلات ارائه داده‌ام تا امید در من ایجاد شود که مسئولِ من دارد شب و روز تلاش می‌کند، خروجی این‌گونه و اینجاست.
نباید فراموش کنیم که در ارتباطات رسانه‌ای، هدف اقناع مخاطب است و روابط‌عمومی متفاوت با تبلیغات است و فراموشی اطلاع‌رسانی صحیح یعنی فراموشی مردم. باید واقعیت را از دریچه «شفافیت» گفت، اطلاع‌رسانی حال حاضر کاملاً شبیه دولت گذشته و ریاست وقت آن است که دائماً می‌گفت: «باید بشود» و مدتی سوژه خاص و عام شده بود که «باید» را می‌دانیم. «عمل» کجاست؟ ختم کلام اینکه «علاج واقعه قبل اتفاق است» و همه مردم و مخاطبان آگاه کشور عزیزمان از بایدها، «ضرورت» و «نقش‌ها» به‌خوبی آگاهی پیدا کرده‌اند، اکنون زمان تغییر و اطلاع‌رسانی صحیح و کامل است تا جامعه امید و آرامش خاطر بیشتری پیدا کرده و رضایتمندی و قضاوت عملکردها سهل و آسان‌تر شود.
