نادی نیوز – علی شاهیان نطنزی: نام او را روح اله گذاشته بودند؛ چون پدر و مادر علاقه زیادی به حضرت امام خمینی (ره) امام خوبی‌ها داشتند. والدین روح اله، درست پس از رحلت امام بود که تصمیم می‌گیرند نام یکی از پسران خود را روح اله بگذارند تا نام و یاد امام را زنده نگه دارند. مادری ۶۰ساله و پدری ۶۲ساله که هر دو از سادات غیور اهل لرستان هستند و قریب به ۲۱ سال است که برای گذران زندگی خود از کوهدشت لرستان به کمالشهر کرج مهاجرت کرده‌اند.
روح اله سه خواهر و برادر داشت که همه از او بزرگ‌تر بودند و فرزند آخر خانواده عجمیان بود. در رشته رزمی «نینجا رنجر» تبحر داشت و همیشه لباس رزمی او در کنار لباس‌های کارگری‌اش در گوشه اتاق به چشم می‌خورد.
روح اله در واپسین روزهای زندگی خود به مادر می‌گوید: «می‌خواهم ازدواج کنم، اگر دختری مناسب شرایط ما بود، لطفاً فکری هم برای من کنید». به همین دلیل هم بود که پس از شهادتش، دوستان بسیجی او در روز تشییع پیکرش، لباس دامادی (کت‌وشلوار) و سینی‌های پر از نقل و شکلات برای خانواده عجمیان آورده بودند؛ روح اله عجمیان که داماد نشده به دست داعشی صفت‌های وطنی به شهادت نائل آمد.
احترام و غیرت روح اله نسبت به خانواده، وطن و اعتقاداتش به‌گونه‌ای بود که همیشه به پدر و مادر خود احترام می‌گذاشت و هنگام ورود والدین، برادر و خواهرها به خانه، به احترام آن‌ها از جای خود برمی‌خواست.
همواره زندگی خود را در راه بسیج، جهاد و وطن می‌گذراند، به‌طوری‌که مرخصی‌های دوران خدمت سربازی او نیز برای شرکت در اردوهای جهادی بسیج، چه در زمان همه‌گیری کرونا و چه برای خدمت‌رسانی به مناطق محروم و آسیب‌دیده، سپری شد و به این صورت دلبسته بسیج، جهاد و خدمت‌رسانی بود.
روح اله کارگر فصلی بود و با نان حلال کارگری زندگی را می‌گذراند و در این مدت، هر توهینی به رهبر و مقدسات می‌شنید، از آنجا خارج می‌شد و می‌گفت نمی‌خواهم نان سفره‌ام از جایی بیاید که در آن اعتقادی به ولایت ندارند. در شغل دیگر او نیز به دلیل شرکت در خدمت‌رسانی به مناطق سیل و زلزله‌زده که باعث غیبت و مرخصی‌های بسیار شده بود، عذر او را خواستند.
پدر ۶۲ساله روح اله نیز کارگر است و به شغل آرماتوربندی مشغول بوده و اخیراً به دلیل کمردرد و کم‌توانی حاصل از کهولت سن، کار نمی‌کند. او از رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است و در عملیات فتح‌المبین، مرصاد، والفجر ۴ و ۸ پیش‌قدم بوده است. پدر سید روح اله می‌گوید: «همیشه با نداشته‌هایمان جلوی دشمن و مشکلات ایستاده‌ایم». جانباز شیمیایی است و علائم جانبازی را در ریه‌های خود دارد؛ اما هیچ‌گاه پیگیر پرونده جانبازی خود نبوده و نیست. از شهادت روح اله خود ناراحت نیست و می‌گوید: «این نوع مرگ، گریه و ماتم ندارد، امیدواریم خداوند، اهل‌بیت، انقلاب اسلامی و نظام، فرزند ما را قبول کنند» و همواره متذکر می‌شود: «پسر ما فدای درخت تنومند انقلاب شد».
«سید روح اله عجمیان» متولد دهه فجر سال 1374 بود که در جریان اغتشاشات ۱۲ آبان ۱۴۰۱ کرج، درحالی‌که 27 سال داشت با حملات وحشیانه افرادی که خود را معترض می‌نامیدند روبرو و محاصره شد و به طرز ناجوانمردانه‌ای با ضربات چاقو و فیزیکی توسط اجسام سخت به شهادت رسید.
پیکر پاک روح اله در حالی بر روی آسفالت خیابان افتاده بود که توسط داعشی صفت‌های فریب‌خورده و مواجب‌بگیر مورد ضربات سنگین اجسام مختلف قرار می‌گرفت. حتی قاتلان روح اله در اعترافات خود اقرار کرده‌اند که «فردی با پاهای خود بر روی قفسه سینه شهید، بالا و پایین می‌پرید» و این اعترافات در فیلم‌هایی ضبط شده از لحظه شهادت «روح اله» نیز موجود است. کبودی‌های بسیار زیاد بر روی پیکر پاک روح اله، گواه این حرکت وحشیانه قاتلان است.
قاتلان این شهید چند روز پس از شهادت او شناسایی و دستگیر شدند و تاکنون دو نفر پس از طی مراحل قانونی و دادگاه، محکوم‌به‌اعدام شده و به دار مجازات آویخته شدند. پرونده قتل شهید عجمیان هنوز باز است…
در خاتمه یکی از فرمایشات امام خمینی (ره) که فرمودند: «افتخار انقلاب ما حمایت از پابرهنگان است» در ذهن تداعی می‌شود و ایشان صراحتاً تأکید داشتند: همه مدیران، کارگزاران، رهبران، روحانیون نظام و حکومت عدل موظف‌اند که با فقرا و مستمندان و پابرهنه‌ها بیشتر حشرونشر و رفاقت داشته باشند.
